"მე თითქმის არ ვიცნობ ქართულ ლიტერატურას, მაგრამ ვიცი, რომ შეუძლებელია ზურგზე დადო კარგი პოეტი. ზაზა კოშკაძის ლექსები ისე ხტებიან ფურცლებიდან, როგორც ადგილიდან, სადაც ღამის არსებები ცუდად განათებულ ქუჩებში დაძრწიან. სადაც სხეულები გაშმაგებული ცახცახებენ ჭუჭყიან თეთრეულში, სადაც გამარჯვებულები დაუკმაყოფილებელი და ოფლიანები არიან, დამარცხებულები კი - მკვდრები, სადაც ურბანული ოცნებები დღის მკრთალი სინათლის გამოჩენისთანავე იწრიტებიან და თავისუფლება არახელსაყრელ გარიგებებს დებს სასოწარკვეთასთან. ზაზა ის ავტორია, რომელსაც თვალი არ უნდა მოაშორო. მისი ლექსები ზეიმობენ სიცოცხლეს და ლანძღავენ მას, კერუაკის და ბუკოვსკის სულები მის კისერთან სუნთქავენ, რომ ეს „მამაცი, ახალი მსოფლიო“ დაიპყროს". უელსელი მწერალი კარდიფის უნივერსიტეტის ლექტორი, რიჩარგ გვინი.