გურამ დოჩანაშვილის პროზაში ყველაფერია - ადამიანები, მათი სისუსტეები და ყოველდღიური, მარტივი ბედნიერებები, საკუთარი თავის პოვნის სიძნელეები და სირთულეები შემოქმედებით გზაზე, ადამიანური გამარჯვებები და დამარცხებები, უკვდავი, მარადიული არქეტიპები და შესანიშნავი, განუმეორებელი ენა...