ავტობიოგრაფიული რომანის ჟანრში შესაძლოა ბევრი ნიმუში არ მოგვეპოვებოდეს, მაგრამ რაც არის, საუკეთესო მონაპოვარია, დიდებული სახელებით დამშვენებული – აკაკი წერეთლის, თედო სახოკიას, რევაზ გაბაშვილის, გერონტი ქიქოძისა თუ სხვათა წყალობით თამასა ისე მაღლაა აწეული, ძნელია მათ შორის გარევა და ძნელზე ძნელიც... მაგრამ თუ ძალი შეგწევს ქადილისა რუსთველის ფრიდონივით?!. და გიორგი ლობჟანიძეს ეს ჟანრიც უნდა აეზიდა და ჩვენს სამწერლო ცხოვრებაში კიდევ უფრო გაემკვეთრებინა ეს ნაკადი, ასერიგად მიმზიდველი მკითხველისათვის როგორც ჩვენში, ასევე მთელს მსოფლიოში. (როსტომ ჩხეიძის წინასიტყვაობიდან)