ბაკინი მწერალია - ხელოვნებით შეპყრობილი მწერალი. მასში ორი სხვადასხვა ადამიანის რთული და აბურდული ერთობაა და, ამდენად, ეს „ერთობა“ ხდება მისი შფოთვის მიზეზი. პირველი ბაკინი მაღალზნეობრივი მორალისტია, მეორე - ხელოვნების მსახური, შემოქმედი. ამ წინააღმდეგობების ფონზე ვითარდება მოქმედება მოთხრობაში, თუმცა მოქმედება ნაკლებად ითქმის, უფრო განსჯა და მსჯელობაა, რომელიც მკითხველს მთავარ გმირთან ერთად აფიქრებს როგორც საგნებსა თუ მოვლენებისადმი პიროვნების დამოკიდებულებაზე, ისე ხელოვნების როლსა და მნიშვნელობაზე.