ფეტვის ერთი მარცვლით დიდებული ყანა დავამწიფე, მაგრამ, სად იყო და სად არა, ბატონმა ნაშრომ-ნაოფლარი გამიცამტვერა. რა იცოდა, ვინ გადაიმტერა, რის ნახევარქათამა ვარ, პასუხი არ მომეთხოვა და გაჯავრებული გზას დავადექი. არც გზა და არც ბატონთან სამართლის პოვნა გამოდგა იოლი. მზაკვარი ნადირი გზას მიღობავდა, მაგრამ ყველას თავისი ადგილი მივუჩინე. ხანაც ზღვამ ჩაიფიქრა, ჩავეყლაპე. ისიც ხახამშრალი დავტოვე და ბატონს ვეახლე. ბატონი განრისხდა და ჩემი კოცონზე დაწვა ბრძანა, მაგრამ, ხომ გითხარით, არ იცოდა, ვინ გადაიმტერა, ჰოდა, დავამახსოვრე ჩემი ძალა – მე ხომ ნახევარქათამა ვარ!