ლაშა იმედაშვილის პროზაში ხატოვნად და თვალსაჩინოდ ცოცხლდება მე-19 საუკუნის თბილისი. ეთნიკურად მრავალფეროვანი ქალაქი მის მოთხრობებში ჩახლართული და მოულოდნელი შემთხვევებითაც გამოირჩევა. საზარელი მკვლელობის, ოჯახური ღალატის, სტუდენტური ჯანყისა თუ არგენტინაში გაქცევის ამბებს ავტორი მსუბუქი იუმორითა და დეტალებისადმი დიდი ყურადღებით გადმოგვცემს. კრებულში შესულია ორი მოთხრობა: „კულინარი“ და „თარჯიმანი“. „თუ მომავლის დანახვა გინდა, წარსულში უნდა დაბრუნდე, რადგან არ არსებობს „ხვალ“ იმის გარეშე, რაც იყო „გუშინ“. რაც უფრო დაკვირვებით გავიხედავთ უკან, მით უფრო თვალხილული გახდება ჩვენი მომავალი. ეს ორი მოთხრობაც ამ წარსულზეა, უფრო კი იმ მომავალზე, რომელიც მაშინ ვერავის წარმოედგინა.“