"ვუყურებდი ამ ქალს მშვიდ ცისფერ თვალებში, ნათელ შუბლზე და გული მაგრად მიცემდა. როგორ შეგიძლიათ? - მინდოდდა მეკითხა... როგორ შეგიძლიათ? - მინდოდა მთელი ხმით მეყვირა და არ ვიცი, რა ძალით შევიკავე თავი... მშურს ყველასი, ვინც იცის, როგორ იცხოვროს. მშურს ამ ქალის, რომელმაც იცის, ზუსტად იცის, როგორ ადგეს ყოველ დილით, მოუაროს ძმისშვილს, ხელახლა ასწავლოს ჩაის დალევა და კარაქიანი პურის ჭამა, თასმების შეკვრა და ტუალეტში გასვლა, შეაქოს, წაახალისოს... ეს გააკეთოს იმ აზრით, რომ ხვალ ყველაფერი თავიდან ექნება დასაწყები, ყველაფერი თავიდან... სიყვარული მხოლოდ გასცეს, გასცეს და წამით არ იფიქროს დაბრუნებაზე... გესმის?"