მგლის საათი, ყველაზე ძნელი, ყველაზე მარტოხელა საა­თია, სადღაც გათენებისკენ. მგელი, როცა ძალიან ნაღვლიანია, ძალიან მარტოა (სხვა მგლებს მშვიდად სძინავთ), მიდის მთვარესთან, დადგება და უყვება თავის ამბავს. არა მგონია, თა­ნაგრძნობას სთხოვდეს. სულ ცოტა ყურადღება სჭირდება, თუნდაც ასეთი უპასუხო, სულ ცოტა სილამაზე, თუნდაც, ასე­თი მოუხელთებელი...