გიორგი ლეონიძე სწავლობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში. მისი პირველი ლექსი ”მცხეთა ყრმობის ჟამს” გამოქვეყნდა 1911 წელს გაზ. ”სინათლეში”. მისი სამწერლო მოღვაწეობა ძირითადად 1915 წლიდან დაიწყო. 1918 წელს იგი დაუახლოვდა ”ცისფერყანწელებს”, რომლებთანაც ანათესავებდა საკუთარ ნაწარმოებებს. ეს წლები ერთგვარი ”ოსტატობის სკოლა” გამოდგა ახალგაზრდა პოეტისათვის, რომელმაც გარკვეული ხარკი მიუზღო სიმბოლიზმს ლექსებში: ”ოფორტი”, 1919; ”მზე ტაბასტა”, 1922; ”ავტოპორტრეტი” და სხვ. 1922 – 1923 წლებში რედაქტორობდა ”ციფერყანწელთა” გაზეთს ”ბახტრიონი”.